Pas mbarimit të shkollës së mesme, në Korrik 1954, doktor Hasani emërohet në Qendrën Sanitare, shef i Epidemiologjisë në Elbasan. Emërimi në punën e re koinçidon me përhapjen e epidemisë së kollës së mirë e, më vonë, me epideminë e fruthit -
Veprimtaria e gjanë kulturore dhe shkencore e Kostandin Kristoforidhit ka lidhje edhe me kujtimet e hershme të Visarionit për gjuhëtarin e shquem, përkthyesin dhe letrarin e talentuem, kur ai mësonte prej tij shkrimin dhe leximin e gjuhës shqipe në Elbasan, si edhe
Kronikat osmane, anonime apo me autorë, paraqesin një material të bollshëm për historinë e vendit tonë e veçanërisht të Elbasanit. Në të shumtën e rasteve këto kronika janë shkruar nga kronistë që shoqëronin ushtritë osmane gjatë mësymjeve të tyre në Rumeli duke
Një herë në muaj, sidomos në pranverë dhe verë, babai im bashkë me 7-8 shokë dhe kolegë zanatçinj, organizonin piknik/teferiç. Merrnin me vete ushqim, pije, duhan dhe, i hipnin autobusit. Preferonin vende ku kishte, burim uji dhe linjë autobusi. Unë, i pranishëm
Prej shumë kohësh në Elbasan jeton fisi DYLGJERI, si dhe një degë tjetër e këtij fisi banon në Metaj të Fierit. Megjithatë, nuk ka asnjë dokument burimor të saktë në arkivat tona, që të tregojë se nga dhe kur ka ardhur në
Përkujtimi i hyjneshës antike Zana, festimi i saj kahane dhe transmetimi i vijueshëm te brezat, janë argumentet më domethënëse që vërtetojnë se jemi zotër në këto troje, edhe pse pushtimet e huaja bashkë me religjionet monoteiste apo laicitetin e imponuar, as që
Futet sheqeri në enën e bakrit dhe pas tij menjëherë futet tëlyni i shkrirë pak më parë në zjarr, por me temperaturë të vakët, pra jo i nxehtë. Fillon përzierja e kësaj mase, me lugë druri pa ndërprerje përreth 30 minuta, derisa
Astrit Bishqemi është pa asnjë dyshim shembëlltyra më pozitive e qytetarisë elbasanase. Shkrimtari brilant i letërsisë për fëmijë, ndonëse me profesion mësues. I thjeshtë dhe pa lavde, ai qendron larg kamerave dhe tubimeve me duartrokitje hipokrite pafund, sepse puna e tij krijuese,
… e, së bashku me ta, renditet edhe një e huaj, "Englezka". Vendi nga kishte ardhur, populli dhe kombësia së cilës i përkiste e pati nxjerrë në plan të dytë emrin e saj. Dhe bujtësja kështu përmendej gjithmonë, me këtë mbiemër të
Po me shqipen u njoha më shumë në shtëpinë t’ime se sa në shkollë. Aso kohe shtëpia ime ishte kthyer në një farë klubi ku mblidheshin dy-tre herë në javë profesorët e të parës shkollë normale që u hap mbë 1909, Luigj