//

JOSIF HAXHIMIMA (1884 – 1946)

Anëtar i klubit atdhetar “Bashkimi” në Elbasan. (Korrik 1908). Pjesëmarrës në Kongresin e Alfabetit, Manastir (14 Nëntor - 22 Nëntor 1908). Pjesëmarrës në Kongresin e I të Arsimit në Elbasan (2 – 9 Shtator 1909). Anëtar i Komisisë Letrare Shqipe të Shkodrës (1918).

149 pamje
3 minuta lexim

Anëtar i klubit atdhetar “Bashkimi” në Elbasan. (Korrik 1908).

Pjesëmarrës në Kongresin e Alfabetit, Manastir (14 Nëntor – 22 Nëntor 1908).

Pjesëmarrës në Kongresin e I të Arsimit në Elbasan (2 – 9 Shtator 1909).

Anëtar i Komisisë Letrare Shqipe të Shkodrës (1918).

Lef Nosi dhe Josif Haxhimima me veshje tradicionale, PLISA (Qeleshe) në kokë dhe pushkë në krah.

TINGELLIM

Kur njyrat e natyres, ndodhen t’zbêta

Kur natyra vetiu vdes e nxihet,

Aj dilli dimenor, me rreze t’nxêta

Shterngon lulen te bij e te perterihet.

Nga dilli fort i nxête, lulet dimnore

Na duken shum’ te bukra, e si n’pranvere;

Po rrêhemi se kurre, s’bâhen verore,

Massi akllin ne rrâjet e kan’ perhere.

Per se pra, ti o shoqi im i – padamun,

Per m’ u – rrêjte m’até lulen dimenore,

Ke deshir e e shterngon, me marre ‘i deftese t’plotte.

Me vjen keq qi mundohe dyke pamun,

Nonse nga ‘i her’ mjaft ne gazmore,

Se, shterngimi perhere m’çdo gâ â i kotte…

“Rras’ e Bardhe” (pseudonim i Josif Haxhimimës)

(shképutun nga revista “DITURIJA”, 1 Korrik 1909, botues Mithat Frashéri – Lumo Skendo).

Josif Haxhimima ka qenë gjithashtu mjaft aktiv me shkrime të tij me tematikë të ndryshme, letrare dhe shoqërore, apo me përshtatje nga përkthimet e huaja, edhe në revistën kulturore të kohës, “KOPËSHTI LETRAR”, botuar nga Lef Nosi në vitet 1918 – 1919.

Ja disa nga shkrimet e tij:

(“Për ju” – Vjesht’ e tretë 1918, Nr. 4)

(“Kanitvercan” – Kallnuer 1919, Nr. 6)

(“Mëngjezit” – Shkurt 1919, Nr. 7)

(“Gaçi i thyem” – Mars 1919, Nr. tetë)

(“Dy rizet e pajës” – Prill 1919, Nr. 9)

(“Mallnjimi i nji djali të verbtë” – Maj 1919, Nr. 10)

Mirëpo, çuditërisht emri i tij nuk gjendet në asnjë botim shkollor tonin. Një njeri me kaq veprimtari të dendur në dobi të vendit dhe gjuhës shqipe, ende mbetet i harruar. Asnjë institucion nuk mban emrin e tij. Në asnjë rrugë apo rrugicë nuk u pa e arsyeshme t’i shkruhet emri.

E të them të drejtën, edhe unë vonë e kam mësuar emrin e tij, ndonëse jam bashkëqytetar me të.

Së fundmi, le t’u kthehemi vlerave që kemi.

Bukurosh Dylgjeri

Bukurosh Dylgjeri

Elbasan, Korrik 2024

RSS
Ndiq me Email
Share