Kombinati metalurgjik i Elbasanit nisi të ndërtohej aty nga viti 1966 në fushën bujqësore mjaft të begatë të Bradasheshit, rreth 4 km në perëndim të qytetit të Elbasanit. Sipas specialistëve të bujqësisë, në këtë fushë bujqësore ishin depozituar prej shekujsh aluvione dhe
Ullishta e qytetit të Elbasanit lartësohet në kodrat që ndodhen në veri të qytetit e qëndron përmbi të, si një vetullore magjepëse. Në këtë ullishtë janë mbjellë në kohë të papërcaktuar dhe, në reliev kodrinor, rreth njëqind mijë rrënjë ullinj që zënë
Ndërtimi i kësaj kalaje nis në qindvjeçarët e parë të mijëvjeçarit të parë dhe sipas analizës që i bëhet fortifikimeve romake në Ballkan, koha e ndërtimit të kësaj kalaje përcaktohet në periudhën e sundimit të perandorit romak me origjinë ilire, Diokleciani (mbretëroi
Janë të rrallë ata këngëtarë, që i këndojnë me tekste origjinale këngët tona dhe, i cilësojnë autorin dhe qytetin e origjinës, Elbasanin. Në shumicën e këngëve tona, përmenden personazhe dhe emërvende, që kanë lidhje vetëm me Elbasanin.
Përtej legjendës, shpella në fjalë është e frikshme, drithëruese, me hyrje të ngushtë në formë harku dhe me pjerrësi për poshtë. Guva, në brendësi të saj është e mbushur me stalagmite me forma të çuditshme, kolona dhe silueta të përdredhura, të shpërndara
Ky shkëmb nuk është i shoqëruar me të tjerë përreth, por i vetëm aty, i heshtur dhe i frikshëm sa s’ka. I gjithë honi që krijohet nga lartësia dhe shtrirja e tij horizontale e deri poshtë te kodrat me ullinj, quhet nga
Sipas dëshmive dokumentare, rreth vitit 1620 banorët e krishterë të kësaj lagjeje pasi siguruan lejen përkatëse tek autoritetet osmane për ndërtimin e kishës orthodokse, vendosën që për ngritjen e saj të shfrytëzohet varreza e lagjes. Siç duket, ata nuk kishin asnjë mundësi
Dorëshkrimi Elbasanas i Ungjijve, pesëdhjetë ë nëntë faqe të teksteve biblike në një dialekt jugor të gegërishtes dhe në një alfabet origjinal, ka një rëndësi të madhe për zhvillimin e kulturës shqiptare për disa arsye. Kjo vepër është shembulli më i
Në shek. XVII dhe në gjysmën e dytë të shek. XVIII, Elbasani ishte kryeqendra e Sanxhakut të Elbasanit dhe përfshinte: Durrësin, Tiranën, Kavajën, portin e Bashtovës në grykëderdhjen e lumit Ishëm, fushën e Myzeqesë në jug, Peqinin dhe Gramshin. Qendrat tregtare dhe
Me rastin e 25-vjetorit të Shpalljes së Pavarësisë së Shqipërisë (1937), një orkestrinë elbasanase e Shoqërisë “Bashkimi”, përshëndeti publikun në Tiranë me disa pjesë muzikore, vendase dhe të huaja.
Ndodhet pranë fshatit Mirakë, përgjatë rrugës automobilistike Elbasan – Librazhd. Nuk ka datë ndërtimi dhe as cilët ishin ata që e ndërtuan, por hamendësohet të kenë qenë esnafët elbasanas që e mundësuan ngritjen e saj.
