Kombinati metalurgjik i Elbasanit nisi të ndërtohej aty nga viti 1966 në fushën bujqësore mjaft të begatë të Bradasheshit, rreth 4 km në perëndim të qytetit të Elbasanit. Sipas specialistëve të bujqësisë, në këtë fushë bujqësore ishin depozituar prej shekujsh aluvione dhe
“Rajoni i Elbasanit si zonë e ndërmjetme folklorike, numëron rreth 37 kostume popullore autentike, me mbi 10 varjante. Nga burimet etnografike dhe gërmimet arkeologjike, harta kostumologjike e rajonit del e pasur dhe shumë e hershme. Ajo ndahet në disa njësi etnografike, si
Sepse në Elbasan ruhet ende e gjallë e vetmja festë pagane (Dita e Verës), e cila bën lidhjen tonë me të shkuarën e lashtë plot me mite e legjenda të bukura.
Sepse në Elbasan gjenden dy bazilika tepër të veçanta të periudhës paleokristiane
Mu në qendër të faqes së saj perëndimore (që shihet nga Elbasani), në reliev tepër të thyer ndodhet ende një vend, i cili njihet nga ne, “Vendi i Mirë”. Njerëzia ende shkojnë atje të yshtur nga besëtytnitë e lashta, për lidhje martesore
Nuk dihet nga kanë ardhur te ne dhe ekzistojnë plot legjenda për mbëritjen e tyre në vendin tonë (Aleksandri i Madh, Perandoria Osmane etj), por janë vendosur në Elbasan prej shekujsh dhe banojnë në dy lagje të veçanta periferike të qytetit: lagjja
Elbasani është ndoshta i vetmi qytet, emri i të cilit është shkruar në pllaka guri? Asnjë mëdyshje, asnjë interpretim, kundërshtim ose hamendësim ...
Thirrjet e tyre nëpër rrugë: - Hajde, dondurma kajmak … (akullore me krem – ice cream, angl.) krijonin mundësinë që të dilnin për pak çaste nga shtëpia edhe vajzat e mbuluara. Ky ishte edhe rasti i duhur për të vluarin nga sevdaja,
Elbasani kishte krijuar teatrin e tij që në 10-vjeçarin e parë të shekullit XX dhe, deri në vitin 1944 kishte shfaqur për shikuesit 64 drama në Elbasan dhe në Tiranë
Në të trija nyjet më të fuqishme të Pazarit të Elbasanit, ishin ndërtuar shatërvanë me ujë të rrjedhshëm (Qoshja, Bezisteni dhe Tabakët). Tregtarët dhe blerësit pinin ose e mbushnin ujin nga çurgjet që kishin ata shatërvanë, ndërsa në hauzin e rrumbullaktë të
Sepse në Elbasan nisin përpjekjet për studimin dhe njësimin e gjuhës shqipe (papa Jorgji Theohari, Todri, Kristoforidhi, Xhuvani, Cipo, Domi e dhjetra qytetarë të tjerë më pak të përmendur.
Mbetet padyshim një nga krijuesit më të veçantë të këngës qytetare elbasanase, jo vetëm për faktin se ai ishte analfabet dhe instrumentist njëkohësisht, por mendoj që ai është i vetmi krijues i tekstit, muzikës dhe interpretimit, sipas frymëzimit të tij me orientim
