Qyteti ndërtohej në një pikë lidhëse midis pjesës veriore dhe asaj jugore të trojeve shqiptare. Gjithashtu, zona në fjalë përshkohej nga rruga e famshme Egnatia, e cila lidhte Romën me Konstandinopojën dhe që për shumë shekuj me radhë kishte qenë pikëkalimi i
Âsht dyzimi mâ i madh qé m’bân me u mendu’ … nuk e kam fjalén pér pakicat linguistike te ne, por pér pérballjen: dialekt – standard, té shqipes. Si duhet me fol apo me shkrue, me “gjuhén e qumshit” apo me “gjuhén
Megjithatë, unë besoj se miti i Zanës është festuar edhe në Çermenikë, Polis dhe Shpat apo edhe në vende të tjera të Ilirisë antike (Dukagjin: – t’shitoftë Zana!!!, Himarë, Opojë të Prizrenit etj), por, gjithashtu besoj se jo rastësisht kreu i këtij
Lef Nosi ishte profili i kombit shqiptar në miniaturë: paqësor, dashamirës, punëtor, konservator dhe zotërues i koleksioneve të rralla historike.
Lef Nosi lindi në Elbasan, në 9 prill 1877, në një familje të njohur tregtare. Kreu gjimnazin në Athinë dhe dy vjet
Një herë në muaj, sidomos në pranverë dhe verë, babai im bashkë me 7-8 shokë dhe kolegë zanatçinj, organizonin piknik/teferiç. Merrnin me vete ushqim, pije, duhan dhe, i hipnin autobusit. Preferonin vende ku kishte, burim uji dhe linjë autobusi. Unë, i pranishëm
… e, së bashku me ta, renditet edhe një e huaj, "Englezka". Vendi nga kishte ardhur, populli dhe kombësia së cilës i përkiste e pati nxjerrë në plan të dytë emrin e saj. Dhe bujtësja kështu përmendej gjithmonë, me këtë mbiemër të
Fill pas shpalljes së Pavarësisë, borgjezia e mesme qytetare elbasanase nisi të shikonte nga përdorimi i kapitalit, në ndërmarje më të mëdha industriale, ndryshe nga format pothuajse primitive të prodhimit artizanal. Kështu, që në muajin Prill të vitit 1923 ata ngritën të
Kostandin Kristoforidhi (1826-1895) ishte ndër figurat më të spikatura të shekullit nëntëmbëdhjetë për zhvillimin dhe afirmimin e gjuhës së shkruar shqipe. Njihen mirë ndihmesat e tij në fushën e leksikologjisë dhe të përkthimit.
Sipas dëshmive dokumentare, rreth vitit 1620 banorët e krishterë të kësaj lagjeje pasi siguruan lejen përkatëse tek autoritetet osmane për ndërtimin e kishës orthodokse, vendosën që për ngritjen e saj të shfrytëzohet varreza e lagjes. Siç duket, ata nuk kishin asnjë mundësi
Për kushtet ku ndodhej Shqipëria e kohës, u vlerësua mjaft çelja e një shkolle të mesme që do të përgatiste mësuesit e parë shqiptarë, të cilët pothuajse mungonin fare. Në atë Kongres u vendos që do të jetë Elbasani qyteti i cili
Qyteti ndërtohej në një pikë lidhëse midis pjesës veriore dhe asaj jugore të trojeve shqiptare. Gjithashtu, zona në fjalë përshkohej nga rruga e famshme Egnatia, e cila lidhte Romën me Konstandinopojën dhe që për shumë shekuj me radhë kishte qenë pikëkalimi i
