Kombinati metalurgjik i Elbasanit nisi të ndërtohej aty nga viti 1966 në fushën bujqësore mjaft të begatë të Bradasheshit, rreth 4 km në perëndim të qytetit të Elbasanit. Sipas specialistëve të bujqësisë, në këtë fushë bujqësore ishin depozituar prej shekujsh aluvione dhe
Mu në buzë të rrugës automobilistike, pikërisht në fshatin Lleshan, ndodhet një lis shekullor. I madh, i lartë, plot gjallëri, me kunorë të rregullt dhe me trung të trashë sa që duhen dy-tre burra ta zaptojnë.
Në përbërje të trupave ushtarake austriake që ndaluan në Elbasan, ka qëndruar edhe rreshteri sanitar, çeku STANISLAV KOSKA NEUMANN. Mirënjohjen për popullin e Elbasanit ai e tregoi në 22 poezi dhe 35 piktura në akuarel me motive elbasanase. Po kështu, ai ka
Megjithatë, unë besoj se miti i Zanës është festuar edhe në Çermenikë, Polis dhe Shpat apo edhe në vende të tjera të Ilirisë antike (Dukagjin: – t’shitoftë Zana!!!, Himarë, Opojë të Prizrenit etj), por, gjithashtu besoj se jo rastësisht kreu i këtij
Ibrahim Biçaku ishte i vetmi fëmijë mashkull i patriotit Aqif Pashë Elbasani. Harriçen dhe Iptidadijen (kopshtin dhe arsimin fillor) i kreu në Elbasan, ndërsa në moshën 13-vjeçare shkon në Vjenë të Austrisë ku përfundon arsimin e mesëm, si dhe dy fakultete, të
Elbasani është ndoshta i vetmi qytet, emri i të cilit është shkruar në pllaka guri? Asnjë mëdyshje, asnjë interpretim, kundërshtim ose hamendësim ...
Është e ditur tashmë madhështia jonë dhe respekti ndaj të tjerëve ndryshe, veçanërisht midis besimeve fetare, pra, shumicës myslimane nga njëra anë dhe pakicës kristian-orthodokse nga ana tjetër. Kjo ka domethënie të madhe.
Nën thirrjet dhe britmat “Dum’ babën” (Dovletin) ata filluan ngado plaçkitjet, vrasjet dhe burgimet e patriotëve shqiptarë. Gjithçka tjetër që kishte përmbajtje të pastër shqiptare, ishte e ndaluar për ta. Flamuri ynë kombëtar, atdhetarët, mësuesit e gjuhës shqipe, baballarët dhe dervishët atdhetarë,
Elbasani kishte krijuar teatrin e tij që në 10-vjeçarin e parë të shekullit XX dhe, deri në vitin 1944 kishte shfaqur për shikuesit 64 drama në Elbasan dhe në Tiranë
(1881 – 1956) (1903 – 1978) Dialog midis dy mjeshtrave të këngës popullore qytetare elbasanase. Leksi i Vinit takon usta Isufin në rrugën e Saçmaxhihanes dhe, pas përshëndetjeve të rastit, ustai e pyet Leksin: – Hâ mre Leks, si dulet’ atje n’takim
Dihet se në Antikitet, romakët ishin ndërtuesit më të mëdhenj të udhëve në Europë, ndaj jo më kot njihet shprehja: “Të gjitha rrugët të çojnë në Romë”. Po kështu, dihet mirë se ata ndiqnin luginat e lumejve për ndërtimin e udhëve, të
