Shqipja është një gjuhë me fizionomi të vetën, me tipare Fonetike, Morfologjike e Sintaktike të dalluara mirë dhe jo një përshesh gjuhërash të huaja, sikundër u cilësua nga një palë. Dhe pikërisht për këto karakteristika të çkoqura që ka, zë një vent
Lindi në qytetin e Elbasanit më 11 Shtator 1910, në një familje me tradita qytetare e atdhetare. Shkollën fillore e kreu në qytetin e lindjes, studimet e mesme dhe të larta në Austri. Në formimin kulturor dhe intelektual të tij, binte në
“Robert College” e ka nisur jetën akademike në lagjen e pasur të quajtur Bebek në Stamboll më 2 Prill 1862. Drejtues fillestar i kësaj shkolle ishte Dr. Cyrus Hamlin. Në këtë ndërmarrje arsimore ai pati mbështetjen materiale të biznesmenit njujorkez Christofer Rhinelander
Ashtu siç ishte parashikuar në Kongresin e Elbasanit (Shtator 1909), që në vitin e parë akademik në Normalen e Elbasanit (Dhjetor 1909) u regjistruan 150 nxënës nga të katër Vilajetet shqiptare, prej të cilëve 71 ishin konviktorë. Mësimet për ta ishin falas,
Theodhori i Haxhifilipit - siç e njihnin bashkëqytetarët e tij elbasanas - ka lindur në “të katërtën dhjetë vjet” të Shek. XVIII dhe që në vogëli shkoi për studime në Voskopojë. Pasi kreu studimet, kthehet në Elbasan dhe fillon punë mësues (dhaskal-greqisht)
Për kushtet ku ndodhej Shqipëria e kohës, u vlerësua mjaft çelja e një shkolle të mesme që do të përgatiste mësuesit e parë shqiptarë, të cilët pothuajse mungonin fare. Në atë Kongres u vendos që do të jetë Elbasani qyteti i cili
Banorët e Elbasanit gjithnjë i ka karakterizuar dëshira e zjarrtë për arsim e kulturë. Veçanërisht e theksuar kjo në përpjekjet e vazhdueshme për të patur mundësi të shkruanin e lexonin gjuhën e tyre, pikërisht atë gjuhë që ata e përdornin si
Tue shfaqë dëshirën e botimit të njij të përkohëshmeje, me qëllim që të vëni dhe ju nji gur në ndërtesën e ardhshëme t’arsimit filluer, båni me tě vërtetë nji puně të lavdueshme, por më duket se merrni mbi vedi edhe nji detyrë
Të dhënat e para mbi strukturën gramatikore të gjuhës shqipërishte nisin që në gjysmën e parë të shekullit XVII, me një dorëshkrim mbetur anonim por që mendohet të jetë shkruar më 1710 nga një i quajtur Theodhor Bogomili (ribotuar kohët e fundit).
Një letër e shkruar në 10 tetor të 1930-ës, kërkon bursë për Lasgush Poradecin. Letra është shkruar nga Filip Papajani, mik i Nosit dhe i Lasgushit, shkrimtar, gazetar e atdhetar. Ministria e Arsimit të kohës i ka hequr bursën poetit, ndërkohë që
Kostandin Kristoforidhi dhe Aleksandër Xhuvani, mbeten pa asnjë mëdyshje Rilindësit e Nderit jo vetëm për Elbasanin, por edhe për kombin. Roli dhe kontributet, veprimtaria dhe trashëgimia që ata kanë dhënë dhe lënë për brezat është e shumë e çmuar. Vepra e tyre
